Kraina wiecznej wiosny

Słynne stare lasy wawrzynowe, intrygujący Półwysep św. Wawrzyńca, a także lewady, klifowe wybrzeża i oczywiście góry – takimi atrakcjami Madera przyciąga przez cały rok.

Poniższy tekst ukazał się w wydaniu nr 03(30)/2023.

Ta niewielka portugalska wyspa na Oceanie Atlantyckim, nazywana jest krainą wiecznej wiosny. Jej łagodny klimat sprzyja bowiem odwiedzinom przez okrągły rok. Nic więc dziwnego, że stała się magnesem przyciągającym tych, którzy np. uciekają przed europejską zimą i brudnym przedwiośniem.

Wśród wielu charakterystycznych krajobrazów Madery słynne są stare lasy wawrzynowe, wiecznie spowite mgłą oraz wąski górzysty Półwysep św. Wawrzyńca, stanowiący wschodnie zakończenie wyspy. Nie mniej znane są lewady, niewielkie kanały irygacyjne, których celem jest doprowadzanie wody z północy, gdzie jest jej więcej, do bardziej suchego południa.

Zdjęcie Karol Nienartowicz

Niemal całą jej powierzchnię pokrywają góry o wulkanicznej genezie i wysokie klifowe wybrzeża. Ale tym, co najbardziej przyciąga miłośników górskich wypraw, jest leżące we wschodniej części wyspy strzeliste gniazdo górskie będące dachem Madery. Najwyższym szczytem jest Pico Ruivo (1861 m n.p.m.), który wraz z Pico das Torres (1851 m n.p.m.) i Pico de Arieiro (1818 m n.p.m.) tworzą efektowną, skalistą grań podciętą bardzo głębokimi, stromymi dolinami.

Grań udostępniono eksponowaną podniebną ścieżką, którą wiedzie popularna trekkingowa trasa PR1. To bez wątpienia najciekawszy i najpiękniejszy szlak turystyczny na całej wyspie. Znajduje się tu kilka wybitnych punktów widokowych, sporo eksponowanych i wąskich fragmentów, liczne przepaści i ogólnie najlepsze wysokogórskie widoki na Maderze. Uroku temu miejscu dodają efektowne morza chmur, przelewające się przez wierzchołki, które regularnie występują tutaj zimą, ale trafić można na nie także w pozostałych porach roku.