Sokotra była na mojej liście od dawna. Dzięki namowom znajomych udało się zorganizować wyprawę fotograficzną na tą jedyną w swoim rodzaju jemeńską wyspę. Spektakularne widoki są tam gwarantowane. 

Jemen / Sokotra 

Las smoczych drzew

Tekst i zdjęcia Paweł Uchorczak

Nie jest łatwo dostać się na Sokotrę. Nie kupimy tam biletów przez stronę przewoźnika. Musi to za nas zrobić lokalna agencja turystyczna po wcześniejszym zamówieniu. Na miejscu nie ma też infrastruktury turystycznej, dlatego nasza podróż była uzależniona od tutejszego organizatora. To on zapewniał nam nocleg w namiotach, wyżywienie oraz przejazdy lokacjami na  samej wyspie.

Wyprawa rozpoczęła się wylotem z Krakowa do Abu Zabi. Po dwóch dniach zwiedzania stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich udaliśmy się na Sokotrę, gdzie spędziliśmy tydzień. Spektakularne widoki są tam gwarantowane. Można też podziwiać endemiczne rośliny i zwierzęta. Z wszystkich miejsc, które odwiedziliśmy, największe wrażenie zrobił na mnie płaskowyż Diksam z lasem Firhmin. To jedyny na świecie las smoczych drzew! 

Smocze drzewo (Dracena cinnabari) jest symbolem Sokotry. Znajdziemy je na tablicach rejestracyjnych oraz banknotach. Niestety, wyspę nawiedzają huragany, które sieją spustoszenie. Dorosłe osobniki mają po 500 lat. To drzewo rośnie bardzo wolno, a 25-letnie okazy mają po 60 cm wysokości. Największym szkodnikiem jest koza, która zjada młode drzewa i nie pozwala im uzyskać odpowiedniej wysokości. Mieszkańcy postanowili chronić symbol swojej wyspy i utworzyli odgrodzone rezerwaty, aby drzewa mogły w spokoju rosnąć.

Smocze drzewa zachwycają o każdej porze. Jednak najlepiej uchwycić je w złotym świetle wschodu lub zachodu słońca. Wyjechaliśmy więc z naszej bazy około południa. Co prawda trasa na płaskowyż nie jest długa, ale zajmuje dużo czasu ze względu na trudną drogę dojazdową. 

Dojechaliśmy godzinę przed zachodem słońca i od razu ruszyłem w plener szukając kadrów. Niestety, warunki do zdjęć nie były najlepsze. Wróciłem więc do naszego obozu na kolację. Miałem niedosyt, ponieważ miejsce jest piękne i trzeba to wykorzystać. Byłem tak zafascynowany, że wykonywałem zdjęcia nawet w nocy. To naprawdę niezapomniany widok, gdy rozpalone ogniska oświetlały smocze drzewa. A to wszystko pod rozgwieżdżonym niebem! 

Po zdjęciach nocnych znalazł się czas na odpoczynek, by zaraz wstać na wschód. Ten mnie nie zawiódł. Już podczas świtu otoczenie zaczęło nabierać kolorów. Kulminacyjnym momentem była chwila, gdy złote światło zaczęło oświetlać korony smoczych drzew. Po śniadaniu poszliśmy na spacer z przewodnikiem, który pokazał nam, jak zdobywa się tzw. smoczą krew, czyli żywicę.

Na Sokotrze panuje suchy klimat podzwrotnikowy. W marcu było bardzo ciepło - w ciągu dnia około 36 stopni Celsjusza, a w nocy 24. Taki typ pogody nie zawsze sprzyja fotografom, ponieważ nad nami jest czyste niebo bez chmur, a wschody i zachody słońca są często zamglone. Minusem pobytu bliżej równika jest również to, że złota godzina trwa bardzo krótko i światło szybko staje się bardzo ostre. 

By zrobić odpowiednie kadry, miałem ze sobą szeroki zakres obiektywów - od szerokokątnego 16-35 mm, przez 24-70 i kończąc na teleobiektywie 70-200 mm. Pozwala to złapać zarówno szerokie sceny, jak i wycinać detale z krajobrazu. W fotografii krajobrazowej wybór obiektywu ma duże znaczenie. Szerokokątny pozwala objąć większą część sceny i podkreślić głębię kadru, ale łatwo przy nim o zniekształcenia perspektywy. Trzeba więc uważać na linie brzegowe i krawędzie kadru. Z kolei zoom (np. 70-200 mm) świetnie nadaje się do „wyciągania" detali z krajobrazu i kompresowania planów, co daje zupełnie inny klimat zdjęcia. Na obiektywach nie mogło zabraknąć filtra polaryzacyjnego, który redukuje odblaski, poprawia kontrast i nasycenie. 

Większość swoich zdjęć robię z użyciem statywu i tak też było na Sokotrze.  Przy fotografowaniu krajobrazu najczęściej używam przysłon w zakresie F.9-11, ISO 100 (przy statywie). Wartości przysłony w krajobrazie zazwyczaj mieszczą się w przedziale f/8–f/16. Pozwalają one uzyskać dużą głębię ostrości – czyli ostrość od pierwszego planu aż po horyzont – oraz optymalną jakość obrazu (większość obiektywów najostrzej rysuje właśnie w tym zakresie).

Warto pamiętać o technice bracketingu przy scenach, gdzie kontrast jest bardzo duży i ciężko uzyskać poprawną ekspozycję. Bracketing ekspozycji to technika polegająca na wykonaniu kilku zdjęć tej samej sceny z różnymi ustawieniami jasności – jedno niedoświetlone, jedno prawidłowe i jedno prześwietlone. Potem można je połączyć w programie graficznym, by zachować szczegóły zarówno w cieniach, jak i światłach. Stosuje się go zwłaszcza przy dużych różnicach tonalnych, np. przy wschodzie lub zachodzie słońca. Większość swoich zdjęć robię z użyciem statywu. Miałem ze sobą również drona. Pozwoliło mi to uzyskać całkowicie odmienną perspektywę niż fotografowanie z ziemi. 

Tydzień na Sokotrze to była niesamowita fotograficzna przygoda. Ale nie trzeba być fanem robienia zdjęć, by jemeńską wyspą się zachwycić. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Sokotra to unikalne miejsce, nieskażone jeszcze masową turystyką. Warto się tam wybrać, by poczuć niesamowite więzi z naturą.

- Oprócz samego lasu Firhmin Sokotra oferuje wiele ciekawych i wyjątkowych miejsc. Warto odwiedzić np. piękną lagunę Detwah albo ogromne wydmy Arher, których wysokość sięga do 300 m. Wrażenie robi również pustynia Zahek. 

- Miłośnicy trekkingu będą zadowoleni, gdy przejdą się szlakami gór Hajhir (Hadżhir). Ich najwyższy szczyt to Maszanik (Dżabal Skand). Źródła podają różne nazwy i wysokości najwyższego szczytu od 1506 do 1609 m n.p.m. 

Wycieczkę poprowadziła ekipa z I Love Socotra https://ilovesocotra.com/
 

Co do bezpieczeństwa Sokotra jest generalnie bezpieczna dla turystów, szczególnie w kontekście podróży fotograficznych i przyrodniczych. Wyspa jest odizolowana od głównego konfliktu zbrojnego w Jemenie, a bezpieczeństwo zapewniają lokalne siły oraz obecność wojska Zjednoczonych Emiratów Arabskich, które wspierają stabilizację regionu.