Główny grzbiet Karkonoszy w jeden dzień

Poniższy tekst ukazał się w Wydaniu Specjalnym nr 02/2022 (lato).

Każdy ma swoje pierwsze wspomnienie związane z górami. Najczęściej to zakątek, do którego tak chętnie dziś wracamy, po raz kolejny przemierzając szlaki z rodziną, przyjaciółmi, znajomymi. Nie przeszkadza nam, że to już 20. raz na tej samej trasie. Wciąż robimy zdjęcia tych samych widoków i zachwycamy się tak, jakbyśmy byli tu pierwszy raz.

Szlak graniczny zamknięty, na Śnieżkę tylko z żołnierzami

W moim życiu takim miejscem są Karkonosze. To właśnie tam w latach 80. odnotowałem pierwsze poważne przejście gór z plecakiem - ze Szklarskiej Poręby do Karpacza - i noclegami w schroniskach. Ponury to był czas, choćby ze względu na nieustanne kontrole żołnierzy na szlakach, a graniczna trasa – nazywana wtedy dumnie Drogą Przyjaźni Polsko-Czechosłowackiej - na wielu odcinkach była zamknięta. Tak było choćby między Mokrą Przełęczą pod Szrenicą a Przełęczą Karkonoską, gdzie znajduje się schronisko Odrodzenie.

W tamtych czasach należało się też zmierzyć ze ściśle określonymi procedurami, związanymi z wejściem na samą Śnieżkę. Było to możliwe tylko z uprawnionym przewodnikiem, któremu oczywiście towarzyszyli żołnierze z karabinami gotowymi do strzału. Zapisy odbywały się w Domu Śląskim pod Śnieżką. Po uiszczeniu opłaty grupy stawały w dwuszeregu i karnie ruszały na szczyt.

Zachód słońca widoczny z najwyższego szczytu Karkonoszy. Zdjęcie Rafał Kotylak

Na szczęście dzisiaj możemy cieszyć się górami bez ograniczeń - oczywiście tych formalnych - bo ze względu na ochronę przyrody niektóre szlaki są okresowo zamykane. Bez problemu przejdziemy granicą ze Szrenicy na Śnieżkę. Nikt nas nie zapyta o paszport czy dowód. Choć jak pokazała pandemia koronawirusa, nigdy nie wiadomo, co nas w życiu czeka.

Wtedy trasę ze Szklarskiej Poręby do Karpacza pokonaliśmy z bratem w cztery dni z noclegami pod Łabskim Szczytem, w Odrodzeniu i w schronisku Strzecha Akademicka. Dziś te prawie 35 km pokonuję z przyjaciółmi w jeden dzień, ale po drodze opcji zejścia jest tyle, że w razie potrzeby uciekniemy ze szczytowego szlaku bez żadnego problemu.

Kultowe lody w Szklarskiej Porębie

Jest godz. 10. Żaden blady świt, bo nasz scenariusz zakłada spokojne dojście na zachód słońca na Śnieżce, który latem w zależności od miesiąca jest między godziną 20 a 21.15. Według mapy czeka nas dziewięć godzin spokojnej wędrówki.

Zaczynamy w sercu Szklarskiej Poręby (ok. 650 m n.p.m.) na lodach w cukierni przy ul. Jedności Narodowej. To kultowe miejsce, zaraz po zejściu z dworca kolejowego. Zmieniali się właściciele i nazwy tej małej kawiarenki, ale lody wciąż można tu kupić. Dziś to „Manufaktura Słodkości”, do której rodzice prowadzą swoje dzieci, opowiadając im historie z przeszłości.

Na Szrenicę można oczywiście wjechać wyciągiem krzesełkowym, ale skoro ma być „czysta forma” to najszybciej na szczyt dostaniemy się czerwonym szlakiem prowadzącym na Halę Szrenicką, z której pozostaje już tylko kwadrans podejścia. Nie zniechęcajmy się początkiem, gdy idziemy chodnikiem obok drogi krajowej nr 3, którą mkną tiry do przejścia granicznego w Jakuszycach. Po kwadransie wejdziemy do lasu, mijając Krucze Skały, gdzie swoje pierwsze kroki stawiają początkujący adepci wspinaczki.

...