Afryka też ma swój Matterhorn

Leżąca w Namibii Spitzkoppe to jedna z najbardziej rozpoznawalnych gór Afryki. Swoim kształtem i wyniosłością przypomina słynną szwajcarską górę położoną nad Zermatt. 

Tekst i zdjęcia Karol Nienartowicz

Ten afrykański Matterhorn jest granitowym masywem składającym się z kilku potężnych formacji skalnych, które gwałtownie wznoszą się z płaskiego, pustynnego terenu na około 700 metrów ponad otaczającą równinę. Monumentalna kopuła głównego wierzchołka Grosse Spitzkoppe (1728 m n.p.m.), zbudowana jest z litego granitu o gładkich, zaokrąglonych ścianach. Tuż obok wznosi się nieco niższa, lecz bardziej rozległa formacja o postrzępionej grani – to Pontok (1629 m n.p.m.). Oś całego masywu zamyka znacznie niższy szczyt Sugarloaf (1343 m n.p.m.). Wokół rozrzuconych jest też kilkanaście mniejszych kopuł, tworzących surowy, pustynny krajobraz, w którym dominują czerwono-pomarańczowe skały, piasek i skąpa roślinność pustyni Namib. 

Przeczytaj nowe e-wydanie Magazynu Na Szczycie

O świcie i o zmierzchu granit nabiera tu intensywnych, ciepłych barw, dzięki czemu Spitzkoppe uchodzi za jedno z najbardziej fotogenicznych miejsc w całej Namibii. Wśród najlepszych punktów widokowych wyróżnia się skalny łuk (The Bridge) – wyjątkowe miejsce do fotografowania, oferujące wiele ciekawych kadrów z różnych stron. W panoramie dominują oba najwyższe wierzchołki, a łuk efektownie zamyka kadr od góry. Gdy fotografowałem to miejsce w 2024 roku, miałem ogromne szczęście. O poranku pustynię spowiła mgła, która wspaniale urozmaiciła zdjęcia. Łuk jest również bardzo popularnym motywem fotografii nocnej, bo tuż po zachodzie słońca centralnie nad nim pojawia się Droga Mleczna. Namibia należy do krajów o jednym z najniższych poziomów zanieczyszczenia światłem na świecie, dlatego niebo jest tu wyjątkowo ciemne i pełne gwiazd. 

Warto także wspiąć się na stoki Sugarloaf, skąd rozpościera się imponujący widok na cały masyw Spitzkoppe. Wśród skał rosną za to stare drzewa kołczanowe, które stanowią doskonałe dopełnienie surowego, pustynnego krajobrazu.

Tekst ukazał się w wydaniu nr 07/2025.