Jak tu nie kochać małej czarnej

Poniższy tekst ukazał się w wydaniu nr 01/2020.

Nie jest to wyprawa po złote runo. Nie zaimponujecie tą trasą łojantom. A zdjęcia z wierzchołka nie zawisną w żadnej galerii z trofeami. Tyle, że Sokolicy po prostu nie można się oprzeć. Jest jak mała czarna. Nigdy nie wychodzi z mody i pasuje na każdą okazję. Niezależnie od tego, czy ma być pierwszym zimowym skalpem, szybkim skokiem w bok od zatłoczonego miasta albo mocnym kandydatem na Wasze własne, ulubione miejsce w górach. W naszym przypadku pieniński klasyk stał się receptą na siarczyście mroźny weekend z przyjaciółmi. Bez pola manewru, bez opcji odwrotu. W czasie, gdy na okolicznych szlakach zalega śnieg po pas.

Śladami pienińskiego Sabały

Nocujemy w szczawnickiej Orlicy. Schronisko z samego topu, telewizor w pokoju, ciepła woda o każdej porze, a do śniadania włoskie espresso i ciepłe bułeczki. To i tak cud, że udało się coś znaleźć, gdy w kalendarzu sam środek ferii. Gorzej z prognozami. Śnieg sypie od czterech dni płatkami wielkości pięści. W ślad za tym internet kipi od informacji na temat zasypanych tras. Na Trzy Korony – nieprzetarte. Polany w Małych Pieniach przyprószone metrem białego puchu. W sąsiednim Paśmie Radziejowej ktoś zatarł skuter przy próbie torowania. Chcąc, nie chcąc, zostaje nam Sokolica, na której dawno nie byliśmy. 

– Z Krościenka nad Dunajcem to godzina z kwadransem łatwego podejścia – przekonuję znajomych. Zapomniałem tylko dodać, że w warunkach letnich.

Początek nie zwiastuje dramatu. Jeśli rzecz jasna zapomnimy o jezdni skutej lodem i minus 12 stopniach Celsjusza na termometrach. Zwłaszcza, że pierwszy kilometr zielonego szlaku startującego z rynku w Krościenku, prowadzi wzdłuż rzeki. A to oznacza konieczność ubrania drugiej pary rękawiczek, trzeciej kurtki i jeśli ktoś posiada, piątej czapki. Tak tu wieje.

Mimo wszystko zakazuję marudzenia. Wzięliśmy przecież na warsztat szlak wyznakowany już w 1907 roku, czyli w naszej skromnej ocenie, niezbyt wymagający. Co więcej, ma on swojego patrona: Józefa Madeję, legendarnego, pierwszego miejscowego przewodnika z legitymacją Towarzystwa Tatrzańskiego, zwanego również „pienińskim Sabałą”. 

Wstęga Dunajca i rzut oka w stronę Małych Pienin ze szczytu Sokolicy. Zdjęcie Michał Parwa

...