Kiedy słońce chowa się za potężnymi szczytami Dolomitów, światło maluje skały złotymi refleksami, tworząc spektakl, który zapiera dech w piersiach. Lagazuoi to jedno z tych miejsc, gdzie natura pokazuje swoje najpiękniejsze oblicze – surowe, majestatyczne i pełne magii. Odkryj wyjątkowy zachód słońca na wysokości 2835 m n.p.m. i przekonaj się, dlaczego Dolomity nazywane są „płonącymi górami”.

Złote Dolomity – Wieczorny Spektakl na Lagazuoi

Obserwując ten wieczorny spektakl na szczycie Lagazuoi w Dolomitach, nie wiedziałem, w którą stronę mam patrzeć. Na horyzoncie potężny masyw Monte Pelmo do ostatnich chwil dumnie łapał promienie zachodzącego słońca. A dokładnie po drugiej stronie słońce ślizgało się po skałach Odle, Cir i na moich oczach gasło na Passo Gardena.

Po długich zimowych ciemnościach słońce uniosło się na tyle, żeby zalewać złotym światłem górskie przestrzenie. Kiedy „góry płoną” i „toną w złocie”, wiem dokładnie, że nadchodzi wiosna. Latem zachody słońca są inne.

Ku mojemu zdziwieniu, kiedy znalazłem się na Lagazuoi, w dolinach panowały już całkiem przyjemne temperatury i wiosenna aura. Na wysokości 2835 m n.p.m. przed oczami miałem wiosnę, ale na termometrze mroźną zimę. Chyba nigdy w życiu nie przemarzłem tak mocno, jak w trakcie podziwiania tego zachodu słońca. Jedynym pocieszeniem był fakt, że serce biło jak szalone i dusza cieszyła się tym, co miałem przed oczami. Złote góry, a może góry złota, bo przecież takie widoki są po prostu bezcenne.

Dzięki kolejce kursującej na Lagazuoi niemal każdy może podziwiać takie pejzaże. W takiej sytuacji nie narzekajmy na alpejską infrastrukturę.

Genialną opcją jest nocleg w schronisku na szczycie, bo dzięki temu można do woli nasycić się okolicznymi panoramami w najlepszych porach dnia, czyli o wschodzie i zachodzie słońca.