Samotna wędrówka w Sudetach: odkryj urok Lasockiego Grzbietu i Jaskinię Alberzycką - Szymon Matuszyński

Tekst Szymon Matuszyński

Zdaję sobie sprawę, ze po części jestem może hipokrytą. Z jednej strony, pisząc o górach, promuję aktywną turystykę i polecam ciekawe trasy, a potem narzekam na tłum na szlaku. Dlatego z drugiej strony poszukuję i uciekam w takie miejsca, w których tłumów brak, a człowiek może pobyć w samotności. Tak czy inaczej, doświadczony mocno trudami codzienności i zmęczony zawodową aktywnością całego tygodnia, resztkami sił w piątkowy wieczór rozkładam na stole mapę.

- Muszę gdzieś pójść, bo zwariuję. Gdzieś wyżej, żeby po prostu połazić i pobyć samemu – mówię do siebie i szukam jakiegoś niebanalnego pomysłu.

Co to znaczy wyżej? Na dziś oznacza to na pewno wysokość przekraczającą 1000 m n.p.m. albo jeszcze trochę wyżej. Uwagę kieruję więc na Karkonosze. Ale ich najwyższe partie odrzucam, wszak w środku wakacji są to regiony najchętniej przez turystów oblegane. Wzrok uciekł mi na chwilę na ich południowo-wschodnią część, o której czasem, a zupełnie niesłusznie, zapominam.

- Eureka! Lasocki Grzbiet - to jest myśl. Ale mój szybki wyjazd związany jest z pewnymi warunkami.

Warunek 1. Przed kurami na szlak

Jeśli chcę spędzić chwile w samotności, to muszę wstać wcześnie - wręcz nawet nieprzyzwoicie. Choć zazwyczaj nie mam z tym większego problemu, zwłaszcza latem, to jednak godzina czwarta w niedzielę bardzo boli. Szczególnie po średnio przespanej nocy i naprawdę ciężkim tygodniu. Im jednak dalej w dzień, tym człowiek nabiera przekonania o słuszności tej decyzji. 

Drogi puste, podcast w tle. Dzięki temu dojazd z Wrocławia do parkingu pod Srebrnym Potokiem (schroniskiem/pensjonatem) w Jarkowicach zajmuje mi dokładnie 95 minut. “I jest za piętnaście siódma, to sobie obiad jem”, cytując klasyka. Co prawda jest godzina 6.15, ale nie czepiajmy się szczegółów.

...