Ferie zimowe w pełni. Wielu z Was na wypoczynek wybierze Karkonosze. Proponujemy Wam kilka szlaków – rozpoznawalnych, pięknych widokowo i dostępnych dla średniozaawansowanych turystów. Na pewno będziecie zadowoleni.

TOP 5. Najpopularniejsze zimowe szlaki w Karkonoszach. Obowiązkowo trzeba je przejść

Świątynia Wang – Polana – Samotnia – Strzecha Akademicka – Spalona Strażnica – Dom Śląski – Śnieżka (powrót tę samą trasą)

Długość: 9 km (w jedną stronę)

Czas bez odpoczynków: podejście – 3,5 godz., zejście – 2,5 godz. (przy trudnych zimowych warunkach może się wydłużyć); całość wycieczki zajmie nam z postojami ok. 7 godz.

Suma: podejścia - 801 m, zejścia – 81 m

Trasa szlakiem niebieskim z Karpacza Górnego na Śnieżkę (1603 m n.p.m.) należy do najpopularniejszych w Karkonoszach. Latem to zupełnie niewymagający szlak, na który jednak zimą trzeba się przygotować. Oprócz odpowiednio ubioru warto założyć o tej porze roku raczki, które ułatwią podchodzenie, jak i schodzenie.

Szlak rozpoczyna się przy Świątyni Wang (ok. 880 m n.p.m.), urokliwym, drewnianym kościele powstałym w XII wieku w Norwegii i przeniesionym w XIX wieku do Polski. To jedno z tych miejsc w Karkonoszach, które odwiedzają nawet ci, którzy w góry nie idą.

Za świątynią wchodzimy do Karkonoskiego Parku Narodowego (bilet wstępu 10 zł, ulgowy 5 zł). Na pierwszym odcinku droga jest brukowana i zimą bywa tu ślisko. Najpierw idziemy wśród lasów i polan, by przed Polaną (1067 m n.p.m.) wyjść na otwarte przestrzenie (ok. 45 min) z widokiem m.in. na cel naszej wędrówki Śnieżkę. Kiedyś znajdowało się tu Schronisko im. Bronka Czecha, ale spłonęło w grudniu 1966 roku.

Skręcamy w lewo i dalej szeroką drogą idziemy w stronę Samotni. Latem niebieski szlak za mostkiem odbija do lasu, ale zimą ten fragment jest zamknięty ze względu na zagrożenie lawinowe. Idziemy więc drogą dojazdową do popularnego schroniska Samotnia (1195 m n.p.m.), o którym głośno było w 2024 r., gdy PTTK nie przedłużyło umowy na prowadzenie obiektu rodzinie Siemaszków. Dochodzimy tu po półtorej godzinie.

Teraz czeka nas krótkie podejście (10 min) do sąsiedniej Strzechy Akademickiej (1258 m n.p.m.), skąd brukowaną drogą idziemy w stronę Spalonej Strażnicy (1430 m n.p.m.) – 1,5 godz. od Wangu. Malowniczą ścieżką z kapitalnymi widokami podążamy w stronę Śnieżki (bardzo często mocno tutaj wieje). Najpierw docieramy do schroniska Dom Śląski (ok. 1400 m n.p.m.).

Ostatnie podejście na Śnieżkę to pół godziny wędrówki zakosami – zimą raczki obowiązkowe! Letnia Droga Jubileuszowa jest zimą zamknięta!

Szczyt (1603 m n.p.m.) zdobywamy po ok. 3,5 godz. od wyjścia z Wangu.  

Szklarska Poręba – Huta - Wodospad Kamieńczyka - Hala Szrenicka – Szrenica (powrót tą samą trasą)

Długość: 6 km (w jedną stronę)

Czas bez odpoczynków: podejście – 2 godz. 40 min, zejście – 1,5 godz. (przy trudnych zimowych warunkach może się wydłużyć); całość wycieczki zajmie nam z postojami ok. 5 godz.

Suma podejść: 691 m

To naprawdę bezpieczne podejście na Szrenicę (1362 m n.p.m.), choć momentami jest strome i także tutaj raczki są nieodzowne.

Ruszamy ze skrzyżowania w Szklarskiej Porębie (658 m n.p.m.), gdzie rozchodzą się drogi do Świeradowa-Zdroju (i dworca PKP) oraz Jakuszyc. Najpierw czerwone szlaki prowadzą nas chodnikiem przy drodze krajowej nr 3. Po lewej stronie mijamy Krucze Skały, by obok małego parkingu i straganów wejść na leśną ścieżkę. Po chwili rozpoczynamy krótkie, ale strome podejście do Wodospadu Kamieńczyka. W 2024 roku ten odcinek został wybrukowany, ale zimą jest tu bardzo ślisko. Niestety, wielu turystów, którzy idą tylko do wodospadu, lekceważą ten fragment szlaku.  

Spacerowym tempem do wodospadu i schroniska o tej samej nazwie docieramy po 1 godz. (ok. 840 m n.p.m.). Aby zobaczyć najwyższy wodospad polskiej części Karkonoszy (27 m), trzeba kupić bilet (16 zł normalny, 8 zł ulgowy) i założyć kask (w cenie). Woda z potoku spada trzema kaskadami i wpada do wąwozu. Warto go zobaczyć z dolnego tarasu widokowego choćby raz w życiu.

Teraz skręcamy w lewo, mijamy kasę Karkonoskiego Parku Narodowego (bilety) i rozpoczynamy momentami strome, ale naprawdę łatwe podejście na Halę Szrenicką. Zimą, przy oblodzeniu, to właśnie tu zdają egzamin raczki. Po trzech kwadransach od wodospadu wychodzimy na otwartą przestrzeń, gdzie znajduje się schronisko PTTK (1200 m n.p.m.). Hala Szrenicka jest górską karkonoską łąką między szczytami Kamiennika i Szrenicy. Z tarasu przed wejściem do schroniska idealnie widać Góry Izerskie. Przy dobrej widoczności mamy jak na dłoni Stóg Izerski, Smerk oraz Wysoki Kamień.

Latem szlak obchodzi budynki z prawej strony, ale zimą idziemy prosto do góry (tyczki) z lewej strony schroniska. O tej porze roku zamknięty jest widokowy szlak zielony przez Końskie Łby (nartostrada), kierujemy się więc wzdłuż tyczek do Granicznej Łąki (1313 m n.p.m.), skąd już tylko krótkie podejście na samą Szrenicę (1362 m n.p.m.). Tu znajduje się prywatne schronisko, poniżej którego dociera wyciąg krzesełkowy ze Szklarskiej Poręby. Z tarasu na samym szczycie idealnie widać szlak na Śnieżne Kotły.         

Przełęcz Okraj (1048 m n.p.m.) – Czoło (1270 m n.p.m.) – Skalny Stół (1284 m n.p.m.) – schronisko czeskie Jelenka (1285 m n.p.m.) – Przełęcz Okraj

Długość: 8,6 km (pętla)

Czas bez odpoczynków: pętla ok. 3 godz. (przy trudnych zimowych warunkach może się wydłużyć)

Suma: podejścia - 435 m, zejścia – 430 m

Widokowa pętla z dala od tłumów. Trzeba podjechać autem na Przełęcz Okraj albo podejść z Karpacza zielonym szlakiem przez Budniki (3 godz.). Na początek ostre podejście na Czoło, potem łagodna wędrówka na Skalny Stół, gdzie mamy rewelacyjne widoki na samą Śnieżkę. Schodzimy do czeskiego schroniska Jelenka, a na Okraj wracamy czerwonym szlakiem. Możemy też zejść z Sowiej Przełęczy (1164 m n.p.m.) za czarnymi znakami do Karpacza.  

Szklarska Poręba (658 m n.p.m.) – Stara Droga (954 m n.p.m.) – Kukułcze Skały (ok. 1100 m n.p.m.) – Schronisko PTTK pod Łabskim Szczytem (1170 m n.p.m.) – Czeska Ścieżka - Wodospad Szklarki (ok. 550 m n.p.m.) – Szklarska Poręba (parking, 524 m n.p.m.)

Długość: 11,8 km (pętla)

Czas bez odpoczynków: pętla ok. 4 godz. (przy trudnych zimowych warunkach może się wydłużyć)

Suma: podejścia - 543 m, zejścia – 647 m

Bardzo sympatyczna pętla do schroniska pod Łabskim Szczytem. Ze Szklarskiej Poręby idziemy żółtym szlakiem. Po wyjściu z miasta ścieżka wiedzie przez las, po czym wychodzimy na tzw. Starą Drogę, która wiedzie ostro do góry. Po lewej stronie mijamy Kukułcze Skały (dojście pod nie zostało niedawno ogrodzone przez Karkonoski Park Narodowy) i po 2,5 godz. dochodzimy do klimatycznego - pozbawionego  stałego źródła prądu - schroniska. Zejście proponujemy Czeską Ścieżką do Wodospadu Szklarki (ponad 13 m wysokości), który formalnie znajduje się na terenie gminy Piechowice. Obok stoi Schronisko PTTK Kochanówka z kilkoma miejscami noclegowymi. Po 10 min od niego dochodzimy do parkingu. Stąd możemy wrócić do Szklarskiej Poręby autobusem albo przejść zielonym szlakiem przez las (1 godz.).   

Sobieszów (361 m n.p.m.) – Płaski Kamień (420 m n.p.m.) – Zbójeckie Skały – Zamek Chojnik (624 m n.p.m.) – Przełęcz Żarska (575 m n.p.m.) – Głazowisko (480 m n.p.m.) – Źródełko Kunegundy – Sobieszów

Długość: 4,7 km (pętla)

Czas bez odpoczynków: pętla ok. 1,5 godz.

Suma: podejścia – 277 m, zejścia – 267 m

Krótka wycieczka idealna na początek albo zakończenie pobytu w Karkonoszach. Z pętli autobusowej w Sobieszowie idziemy chodnikiem szlakiem czerwonym. Po wejściu do lasu dochodzimy do Płaskiego Kamienia (20 min). Na rozejściu proponujemy wchodzić czarnym szlakiem przez Zbójeckie Skały (ostre, ale krótkie podejście).  Obok Skalnego Grzyba łączymy się ze szlakiem czerwonym (40 min) i już łagodniej podchodzimy do samego Zamku Chojnik. Zimą (od listopada do marca) ruiny zamku można zwiedzać od godz. 10 do 16 (bilet normalny 15 zł, ulgowy 8 zł).

Proponujemy zejście na drugą stronę góry – na Przełęcz Żarską, skąd zielonym szlakiem wracamy w stronę Sobieszowa. Przy Głazowisku łączymy się z czerwonym szlakiem i obok Źródełka Kunegundy wracamy do punktu wyjścia. Sam spacer zajmie nam ok. 1,5 godz., ale warto doliczyć ok. 1 godz. na zwiedzanie ruin i sympatyczny odpoczynek.