Bajeczne Góry Stołowe - szlaki bez tłumu turystów. Odkryj Broumovské stěny

Poniższy tekst ukazał się w wydaniu nr 4(38)/2024.

Tę zupełnie bajeczną – rodem z Narnii – krainę, większość z Was kojarzy przede wszystkim ze Szczelińcem i Błędnymi Skałami, ewentualnie z czeskim Adršpachem. Jest to absolutnie uzasadnione, wszak są to sudeckie perły godne polecenia. Im jednak bliżej szczytu sezonu czy długich weekendów, tym więcej turystów nie tylko z Dolnego Śląska się tam wybiera. W takich okolicznościach trudno o ciszę na szlaku. A ja gdy wychodzę w góry, szukam czegoś dokładnie odwrotnego – a mianowicie tras i szlaków, na których nie spotkam nikogo, a w najlepszym razie ludzi podobnie zwariowanych i chorujących na tę samą odmianę górskiej choroby. 

Panorama na Góry Kamienne z punktu widokowego na Korunie (769 m n.p.m.). Zdjęcie Szymon Matuszyński

Bajka zaczyna się już na trasie 

Przed kolejnym wyjazdem miałem zatem kilka opcji: czeskie Karkonosze, Góry Bialskie (również z długim odcinkiem po czeskiej stronie) lub czeską część Gór Stołowych. Ostatecznie zwyciężyła ostatnia opcja, a czynnikiem decydującym była trudna do opisania i nazwania magia całych Gór Stołowych. Niektórzy się ze mnie śmieją, bo przecież określenie “bajkowe”, które często w ich przypadku używam, jest dość trywialne. Jednak wiosna w Stołowych, z wirującym pomiędzy skalnymi kolosami wiatrem i chórami śpiewających ptaków, przenosi człowieka w zupełnie inny wymiar. Zatem w drogę.

Poranek bez zaskoczenia. Godzina 4.15 boli, szczególnie w sobotę. Ale nie ma innej opcji. Jeśli chcę być wcześniej, mieć komfort czasowy bez niepotrzebnej presji, muszę ruszyć przed kurami. Na dworze już świta, co w walce z niewyspaniem mocno pomaga. Przypominam sobie wstawanie o tej porze zimą, które jest jak polewanie zimną wodą albo jak wypływająca z wulkanicznego krateru lawa.

Wycieczka z Wrocławia w Góry Stołowe ma mnóstwo zalet. Jedną z nich jest już sam dojazd. Malowniczo poprowadzona trasa, praktycznie od granicy Wrocławia, to kapitalne widoki i piękne panoramy Masywu Ślęży i Gór Bardzkich. Droga wiedzie też serpentynami Gór Sowich, więc człowiek budzi się na dobre.

Serce zostaw w Pasterce 

Kto nie był jeszcze w Pasterce, ten… niech żałuje i jak najszybciej to zmieni. Niby nie ma tu nic nadzwyczajnego - budynek schroniska jak budynek, do tego łąka i góry. Jednak to właśnie położone na odludziu schronisko Pasterka (ok. 700 m n.p.m.) jest w mojej ocenie sercem okolicy. Pracują tu fantastyczni ludzie, którzy dbają o atmosferę. To na pewno nie jest typowy komercyjny obiekt, jakich wiele w Tatrach czy Karkonoszach. Warto od niego rozpocząć wędrówkę po okolicy, ale że docieram tu o godz. 6.30, to odwiedziny zostawiam na później. Najpierw ruszam w nieznane, przynajmniej dla siebie. 

Plan na dziś to około 18 km po szlakach Broumowskich Ścian (czeskie. Broumovské steny) - niekoniecznie wysokich, ale - jak poczytałem - zjawiskowych i magicznych wzniesień położonych u naszych południowych sąsiadów. 

...