Edytorial 10/2021

Czasy mamy takie, że trzeba się cieszyć z każdego drobiazgu. Dlatego doceniamy każdą okazję do rozmowy z Wami na żywo. Po Festiwalu Górskim w Lądku-Zdroju udało nam się spotkać z czytelnikami w gościnnych progach tatrzańskiego schroniska w Roztoce. W kameralnym gronie mogliśmy wreszcie z Wami zwyczajnie pogadać, jak i ruszyć wspólnie na szlaki. Jak to śpiewa Fisz Emade Tworzywo „lockdown mamy w mózgach” i każda forma do resetu w szerszym gronie jest nieoceniona. Po wszelkiej pracy zdalnej wszyscy tego pragniemy jak tlenu. Dlatego te trzy dni w Roztoce były dla wszystkich takie ważne.

Mieliśmy to szczęście, że znaleźliśmy się w Tatrach poza długimi weekendami. W listopadzie z wielką przyjemnością poszliśmy więc nawet asfaltem do Morskiego Oka. Mimo słonecznej pogody nie było tłumów, ani kolejek do bufetu czy toalet. Nie przeciskaliśmy się na szlaku, a fasiągi kursowały bardzo rzadko. Nic więc dziwnego, że i w Dolinie Pięciu Stawów Polskich było cicho i spokojnie. Szlaki przez Świstówkę czy Szpiglasową Przełęcz, a także na Zawrat czy Kozi Wierch - jeszcze przed atakiem zimy - naprawdę nie były oblegane i wędrówki nimi okazały się czystą przyjemnością. Może tylko na Rusinowej Polanie i Gęsiej Szyi ludzi było trochę więcej, ale spokojnie – do sierpniowego pandemionium wiele brakowało.

Przekonaliśmy się, że nawet w polskich Tatrach można znaleźć piękne weekendy, gdzie bez problemu każdy znajdzie przestrzeń dla siebie. Gdy nawet nad Morskim Okiem można usiąść na kamieniu i kontemplować widoki na Mięguszowieckie Szczyty czy Mnicha.

Na nadchodzące święta i 2022 rok życzymy Wam zatem, byście takich chwil w górach mogli przeżywać jak najwięcej. I to bez znaczenia, czy będą to dalekie Himalaje albo Alpy, czy też Beskidy, Tatry lub Karkonosze. Liczą się tylko góry – bez względu na szerokość geograficzną.

Do zobaczenia w zdrowiu na szlakach! I obyśmy takich spotkań z Wami, jak w Roztoce, przeżywali jak najwięcej!