Warto marzyć odważnie

Zajęłaś 1. miejsce w tegorocznej edycji Biegu Granią Tatr, która ze względu na upał, była najtrudniejsza. Jednak biegi ultra są jedną z wielu Twoich aktywności, obok wspinania, skiturów, pracy w Górskim Ochotniczym Pogotowiu Ratunkowym, a także bycia mamą i żoną. Całkiem sporo jak na jedną osobę, a pewnie nie wszystko wymieniłam…

Wymieniłaś bardzo dużo i faktycznie bieganie nie jest moją jedyną pasją. Jednak wszystko jest związane z górami. Jakbym miała jeszcze coś dodać w tym sportowym obszarze, to Xtri, czyli ekstremalny triathlon górski oraz swimrun, czyli połączenie biegania z pływaniem, które wykonuje się na zmianę. Ten sport mnie bardzo zauroczył. Co do zasady odbywa się w okolicach jezior lub morza, ale w Polsce tylko nad jeziorami. To mega dziki sport, taki bardzo blisko natury. Często trasy prowadzą całkowicie poza szlakami. Biega się w piance, a pływa w butach, więc wszystko mamy cały czas na sobie. W Polsce to mało popularny sport i też bardzo drogi organizacyjnie, przez co wpisowe również jest wysokie. Dlatego mała grupa osób w nim uczestniczy. Ale to przecudny sport, można się w nim zakochać.

Iwona Górowska podczas treningu. Fot. Ewa Janiec

Jak łączysz te wszystkie aktywności? Jak znajdujesz na nie czas?

Muszę zaznaczyć, że nie robię wszystkiego na raz. Był czas, kiedy startowałam więcej w swimrunie. Był też taki, kiedy skupiłam się na górskim triathlonie. Obecnie łączę wspinanie i biegi. I oczywiście dużo czasu poświęcam swojej dwuletniej córce, dlatego nie wróciłam jeszcze do pracy. Macierzyństwo jest jak cały etat. Myślę, że łączenie tego wszystkiego to sztuka kompromisów, ale też wybierania tego, co jest dla mnie ważne i co sprawia mi przyjemność. Dużo przy tym wszystkim myślę o mojej rodzinie. 

Znalezienie czasu na swoje pasje, to pewnie też kwestia dogadania się z mężem co do opieki nad córką.

Mamy to szczęście, że z mężem dzielimy te same pasje, więc rozumiemy swoje potrzeby, a dużo rzeczy robimy razem. Ale z drugiej strony, musimy teraz bardzo kombinować, by na przykład wspinać się we dwoje. Jest to możliwe dzięki moim rodzicom, którzy czasami zostają z naszą córką. Jednak coś za coś, bo np. wyjeżdżamy o drugiej w nocy, wspinamy się cały dzień i wracamy w nocy, kosztem braku snu. 

Właśnie wróciłaś z Hiszpanii, gdzie odbywały się Mistrzostwa Świata Skyrunning Ultra. Jak się czułaś na tych zawodach, biorąc pod uwagę, że odbyły się zaledwie dwa tygodnie po Biegu Granią Tatr?

Rzeczywiście, to był drugi tak trudny i wymagający bieg w krótkim czasie. To niesamowite uczucie ścigać się z najlepszymi kobietami z całego świata, bo to całkowicie inny poziom biegania niż u nas. Mnie jednak biegło się bardzo ciężko. Niestety, już na pierwszym kilometrze wpadłam w metalowy słupek, który stał na środku chodnika. Stłukłam sobie mocno udo, co okazało się bardzo uciążliwe podczas całego wyścigu. Miałam problemy ze zbieganiem i każdy krok oznaczał ból. Ale ogólnie było pięknie.

Iwona Górowska podczas treningu. Fot. Ewa Janiec

Jakie trudności spotkałaś na trasie?

Dla mnie na tych zawodach dużym stresem była świadomość dość mocno wyśrubowanych limitów czasu. Wiedziałam bowiem, że nie jestem do końca wypoczęta po Biegu Granią Tatr. Jednak nie było czasu na odpuszczanie i większe kryzysy. Ciężko było też określić, jak rozłożyć siły? Ile tak naprawdę zejdzie na przebiegnięcie 70 km, bo teren bardzo zróżnicowany i trudny. Myślę, że 60 proc. dystansu poprowadzono poza szlakami, w tym dużo po skałach. Były bardzo strome zbiegi i podejścia. Czasami trzeba było użyć rąk, a to ograniczało prędkość biegu. Nawet na płaskich odcinkach czy prowadzących lekko pod górę, teren był bardzo wymagający. Trzeba uważać na czym się staje, a to nie pozwalało rozwijać większych prędkości. 

Chciałabym teraz wspomnieć o Twojej babci, Zofii Turosz, słynnej multimedalistce biegów długodystansowych. To z nią przebiegłaś swój pierwszy maraton. Ona zaszczepiła w Tobie tę miłość do sportu?

...