Rysy - niektórzy turyści chcieliby zwiększyć wysokość szczytu, ale czy to ma sens?

Jeśli jest wam przykro, że wysokość najwyższego szczytu Polski nie dochodzi do granicy 2500 m n.p.m., to pomyślcie, co muszą czuć Himalaje, wiedząc, że nigdy nie zbliżą się do poziomu swoich marsjańskich kuzynów.

Poniższy tekst ukazał się w wydaniu specjalnym nr WS 03/2023 (JESIEŃ)

Oczywiście niektórzy nie mogą pogodzić się z takim obrotem spraw i próbują polskiemu wierzchołkowi Rysów dorzucić brakujące centymetry. Choćby we wrześniu 2023 roku media obiegła sprawa mężczyzny, który na szczyt wniósł 50-kilowy głaz i ogłosił, że dzięki temu Rysy mają w końcu upragnione 2500 m n.p.m. Zamiast gratulacji spadła na niego krytyka, że jego akcja była niebezpieczna i mogła przyczynić się tragedii. W końcu każdy, kto zna mit o Syzyfie, wie, że transportowane na szczyt głazy mają paskudną tendencję do samowolnego obniżania lotów. W dodatku plan ten nie był specjalnie oryginalny. Już w kilku tekstach zdarzyło mi się wspominać o Adamie Rzepeckim, artyście, który przez około cztery dekady cierpliwie wnosił na Rysy kamyki, by pomóc górze urosnąć.

Co ciekawe, taki patent na podwyższanie szczytów to chyba nasza polska specjalność, gdyż nie udało mi się znaleźć podobnych przykładów z innych krajów. O pomoc poprosiłem nawet sztuczną inteligencję, ale ta najpierw odpowiadała nie na temat, pokazując, że byłaby świetnym studentem, a może i premierem. Ostatecznie wyrzuciła kilka przykładów, których nie zdołałem potwierdzić w żadnych wiarygodnych źródłach, co znów pokazuje, że AI odnajdzie się w polityce.

Wracając jednak do działań Rzepeckiego, to w jego przypadku wnoszone nie były potężne kamulce, których targanie przywodzi na myśl Obeliksa i jego menhiry, więc kwestii bezpieczeństwa tych działań raczej nie podnoszono. Nie oznaczało to, że wszyscy przyklaskiwali Rzepeckiemu i choćby w 2022 roku pewien turysta zniósł ze szczytu kamienie z hasłem „Rysy są w sam raz”.

Jeśli jednak nadal marzy się Wam, by nasza najwyższa góra dostała ten upragniony metr, to nie musicie wnosić tam kamieni. Ba, nie musicie nic robić. Tatry wciąż się wypiętrzają, o czym choćby we wrześniowym numerze „Na Szczycie” pisała Magda Przysiwek. Wystarczy więc, że uzbroicie się w cierpliwość i poczekacie kilka milionów lat, a zobaczycie, jak najwyższa góra Polski przekracza magiczną granicę 2500 m n.p.m. A teraz gorsza wiadomość – to że góry się wypiętrzają, nie znaczy, że mogą rosnąć w nieskończoność. Nieważne jak długo byście czekali, bez jakiegoś kataklizmu, który wywróciłby rządzące naszą planetą prawa do góry nogami, Tatry nie przebiją swoich himalajskich kuzynów. Nie uda się to także innym szczytom, gdyż nigdy nie zobaczymy na Ziemi gór znacznie przewyższających Everest, K2 i ich ich odrobinę niższych kumpli. 

Według naukowców kolosy z Himalajów i Karakorum nie mają szans, aby znacznie urosnąć, ale nie muszą też obawiać się, że zostaną przebite przez jakąś konkurencję, ponieważ ich obecna wysokość to maksimum tego, co można osiągnąć na Ziemi. Dbają o to grawitacja, erozja i kilka innych procesów skutecznie poskramiających ambicje, chcących piąć się ku nieboskłonom, szczytów. Oznacza to, że w przyszłości możemy doczekać się latających samochodów i mieczy świetlnych, ale jeśli zechcemy zobaczyć góry wznoszące się ponad 20 000 m n.p.m., to będziemy musieli wybrać się na Marsa. Tam podobnych ograniczeń nie ma, więc wulkan Olympus Mons zdołał przebić Everest ponad dwukrotnie. Na Ziemi byłoby to niemożliwe – przynajmniej, jeśli mielibyśmy liczyć na naturę. Co innego, gdybyśmy góry próbowali zbudować sobie sami, ale to już historia na zupełnie inną opowieść.

W wydaniu drukowanym ten artykuł znajdziesz pod tytułem "Zabawa w Syzyfa".