W jaki sposób Dave Hahn zdobył szczyt Mount Everest 15 razy ?

Poniższy tekst ukazał się w wiosennym Wydaniu Specjalnym nr 03(37)/2024.

Tekst Jędrzej Słodkowski

Nad wciśniętą pomiędzy szczyty kotlinką zapada zmierzch. Jest godzina 17. Ostatni narciarscy maruderzy – w tym ja – zjechali z wyżyn i teraz biorą ciepły prysznic albo przeglądają menu w restauracjach.

Ale ja siedzę na ławce w opustoszałym sercu wioski i pocieram dłonią o dłoń. Trochę z zimna (jest środek lutego na wysokości 2840 m n.p.m. i gdy słońce tylko schowa się, hen, wysoko, za granią, temperatura gwałtownie spada), a trochę z podekscytowania. Udało mi się bowiem namówić na rozmowę największą gwiazdę Taos Ski Valley. Pierwotnie mieliśmy spotkać się gdzieś na stoku w środku dnia, ale Dave'owi Hahnowi wypadł akurat dyżur na Kachinie (3804 m n.p.m.), najwyższym szczycie znajdującym się w granicach kurortu. Dla niego to za wysoko, by stamtąd na chwilę zjechać. Dla mnie, narciarskiego żółtodzioba, pchanie się tam byłoby samobójstwem. Umówiliśmy się, że zaczekam na niego po służbie, gdy Dave zjedzie na dół.

Góry w Nowym Meksyku bardzo przypominają rozległe Alpy. Zdjęcie Jędrzej Słodkowski

15 razy zdobył Mount Everest

Czekam. Oglądam strzeliste szczyty i strzeliste sople zwisające z rynien. Wtem w moim polu widzenia pojawia się nie mniej strzelista postać przemierzająca jeszcze niewyratrakowany stok. Zapraszam Dave'a na coś ciepłego, ale on sugeruje, by pogadać tu, na ławce. No tak, przecież to mi jest zimno. Dave do mrozu jest raczej przyzwyczajony.

15 razy stawał na szczycie Mount Everest. Do 2022 r. był pod tym względem rekordzistą wśród nie-Szerpów. Brał udział w ekspedycji, która w 1999 roku znalazła szczątki i sprzęt George'a Mallory'ego. Autor słynnej odpowiedzi na pytanie, po co wchodzić na najwyższą górę świata ("Bo jest"), zginął podczas swej trzeciej himalajskiej wyprawy w 1924 roku. Czy wraz z Andrew Irvine'em (jego ciała wciąż nie odnaleziono) zdobył Everest jako pierwszy człowiek w historii, pewnie nigdy się nie dowiemy.

Pewne jest za to, że Dave Hahn 25 razy stanął też na najwyższym szczycie Ameryki Północnej – Denali (dawniej McKinley, 6190 m n.p.m.), 10 razy na najwyższym szczycie Afryki – Kilimandżaro (5895 m n.p.m.) i 39 razy wdrapał się na Masyw Vinsona, najwyższe wzniesienie Antarktydy (4892 m n.p.m.). Te liczby zmienią się w tym roku – Dave Hahn poprowadzi komercyjne wyprawy na wszystkie te góry.

– Tak można żyć, mając 62 lata! – pomyślałem.

Zaspokoję od razu ciekawość tych, którzy chcieliby się sprawdzić w górskim boju u boku tak doświadczonego przewodnika. Biuro, dla którego Dave pracuje, za wyprawę na Alaskę inkasuje 13 tys. dol., do Afryki – 7 tys., a na Antarktydę – 53 tys.

Narciarze opalają się na 3000 m n.p.m. W tej części Nowego Meksyku jest ponad 300 słonecznych dni w roku. Zdjęcie Jędrzej Słodkowski

Angielski, hiszpański i polski

Jestem tu już parę dni i wciąż słyszę zachwyty nad Taos Ski Valley i tym kawałkiem Nowego Meksyku. I co tu dużo ukrywać, sam jestem zachwycony. Ale właściwie co tak wyjątkowego jest w tym miejscu?

– To prawda, nie ma drugiego takiego narciarskiego ośrodka w USA – bez wahania odpowiada Dave Hahn. – Pamiętam uczucie, które towarzyszyło mi, gdy przyjechałem tu w 1985 roku. To było dla mnie nie lada odkrycie! Jasne, kocham jeździć w Kolorado, Utah, Wyoming, ale Taos to coś zupełnie odmiennego – tłumaczy Dave, a wśród krótkiego zarostu pojawia się marzycielski uśmiech. – Ernie Blake, który w latach 50. założył Taos Ski Valley, miał inną niż amerykańska, bo bardzo europejską wizję narciarstwa.

...