Wycieczka grzbietem Karkonoszy

Zawsze, gdy wracam w Sudety, mam poczucie, że wchodzę do innego świata. Świata tajemnic, historii z dawnych lat, których echo niesie buszujący między drzewami wiatr. Lubię ich szukać, odkrywać lub po prostu wtopić się w atmosferę miejsca. Karkonosze przyciągają swoją magią niezależnie od pory roku. I choć to nie Tatry, jednak pod względem popularności bezapelacyjnie należą do czołówki. W poszukiwaniu choć trochę luźniejszej karkonoskiej przestrzeni, wybór startu naszej wycieczki pada na leżący pomiędzy Karpaczem a Szklarską Porębą Jagniątków.

W górę Koralową Ścieżką

Nasz szlak rozpoczyna się na samym końcu miejscowości. Drewniana wiata przenosi nas do magicznego Karkonoskiego Parku Narodowego. Przy śladowych ilościach internetu udaje się nam kupić bilet wstępu i już po kilku chwilach idziemy po wąskiej ścieżce oznakowanej na niebiesko.

„Idę stokiem pagórka zazielenionego (…) Niebo zamglone, już błękitniejące. Widok na inne wzgórza rozlega się w ciszy. Jakby tutaj nie było żadnych kambrów, sylurów, skał warczących na siebie, wypiętrzonych otchłani, żadnych nocy w płomieniach i dni w kłębach ciemności.”

Niebieski szlak wije się między świerkami, prowadząc coraz wyżej. Zostawiam w dole wszystkie codzienne sprawy i w myśl przywołanych słów Wisławy Szymborskiej, czuję się jakby na świecie nie było nic poza tą chwilą, żadnej przeszłości ani przyszłości. Idziemy z Anią ramię w ramię, plotkując o mniej i bardziej ważnych sprawach. Jesienne słońce przegląda się w kropelkach rosy zwieszonych na leśnym runie. Pokonujemy kolejne metry Koralowej Ścieżki. Jej nazwa pochodzi od porozrzucanych wokół drogi kamieni przypominających korale. Po mozolnym podejściu, docieramy wypłaszczającym się terenem po drewnianych pomostach nad mokradłami do Rozdroża Pod Śmielcem (1129 m n.p.m.).

Na grani Karkonoszy, zdjęcie Rafał Kotylak

...